“Ik hou niet op papier.”

Het is een zin die ik vaak als grapje hoor. Voor of tijdens een fotoshoot, of zelfs als ik mensen benaderen: “Nee joh, ik hou niet op papier.” En ergens snap ik het wel…

De meeste mensen zijn niet dagelijks bezig met op de foto staan. En áls je dan eens gefotografeerd wordt, zie je ineens allemaal dingen die je normaal helemaal niet opvallen. Zo’n geforceerde blik, dat plukje haar, die ene arm waarvan je denkt: “Doe ik dat écht zo?” En dan denk je al snel: “Laat maar.”

Maar het ligt zelden aan de geportreteerde. Vaak ligt het aan hoe de foto’s zijn gemaakt. Geforceerd poseren, ongemakkelijk stil moeten staan, een foto op het verkeerde moment. Voor je het weet heb je een foto waar je jezelf helemaal niet in herkent. Logisch dat je dan denkt dat je “niet op papier houdt”.

Goeie foto’s draaien niet om perfecte poses, maar om op je gemak zijn. En dat zie je terug. Daarom neem ik liever de tijd tijdens een shoot. Geen haast, geen ongemakkelijke “cheese” of “Komtie!”-momenten. Gewoon relaxed, een beetje ge-ouwehoer, en daarna gaan we pas wat fotograferen. Dat levert beelden op waarin mensen zichzelf wél herkennen. Zonder gedoe, en nog gezellig ook.

Dus als jij denkt dat je niet op papier houdt: dat zegt niet dat je niet goed op de foto kan staan. Het betekent alleen dat je nog niet op de juiste manier bent gefotografeerd.