Tag: storytelling bruiloft

  • “Maak jij ook wel eens video’s?”

    Steeds vaker krijg ik de vraag: “Maak jij ook video’s?” Het korte antwoord is: niet helemaal. Ik ben in de eerste plaats natuurlijk gewoon fotograaf, maar… Ik film tegenwoordig ook met kleine stukjes tijdens bruiloften om daar later een korte highlightfilm van te maken.

    Dat heet in kei hippe termen; hybride fotograferen. Foto’s én korte videofragmenten met de zelfde camera. Geen extra team, geen kneiter zware grote apparaturen, geen extra planning. Gewoon zoals ik normaal werk, maar dan soms met bewegend beeld.

    Het gaat niet om een trouwfilm in de traditionele zin. Laat me dat zeker duidelijk maken. Ik maak zéker geen uitgebreide trouwfilm of complete reportage met geluid, geloften of speeches. Daar zijn videografen véél beter in en dat is ook zeker een vak apart. Wat ik maak, zijn korte stukjes van die momenten die er toe doen. De bruid of bruidegom die aankomt, een lach, een blik, een kus of een stukje dansvloer. Beelden die in beweging nét wat extra emotie laten zien.

    Wat ik vaak aan de bruidsparen meegeef ik dat ik de film ook nooit beloof. Zeker niet als het al druk genoeg is met fotograferen. Ik ben er tenslotte als fotograaf, en mijn boodschap is dan ook altijd; Fotograferen wanneer het moet, filmen wanneer het kan.

    Na de bruiloft monteer ik die fragmenten samen tot een korte highlightfilm van zo’n vier tot vijf minuten. Een samenvoeging van foto’s met film, met een stukje muziek eronder. Niet te lang, niet te groot, gewoon precies genoeg om jullie dag opnieuw te beleven in één adem.

    Het mooie van deze manier van werken is dat het onopvallend gebeurt. Ik loop tenslotte toch al tussen de gasten, en het blijft dezelfde ontspannen, natuurlijke werkwijze als bij mijn fotografie. Jullie genieten van de dag, en ik zorg dat er straks niet alleen foto’s zijn om te bekijken, maar ook kleine stukjes beweging om opnieuw te voelen.

    Want soms zegt die éne seconde film net iets meer dan tien foto’s samen.

  • Wat is mijn eindproduct?

    Blogpost eindproduct

    Als fotograaf ben je continue bezig met licht, compositie, scherpte en nabewerking. We leren als fotograaf hoe je technisch goede foto’s maakt – en dat is belangrijk ook. Maar vaak stel ik mezelf de vraag: Waar draait het nou écht om? Wat is nou echt mijn eindproduct?

    In het begin dacht ik dat het puur ging om de perfecte foto. Technisch correct, goed belicht, mooi nabewerkt. Maar naarmate ik meer mensen voor mijn lens kreeg, begon ik mij te beseffen dat dat niet álles is. Want wat als een foto technisch klopt, maar de persoon op de foto er geen gevoel bij heeft? Of de klant herkent zichzelf er niet in? Dan mist er toch iets.

    Ik ben tot de conclusie gekomen dat mijn échte eindproduct geen bestand is. Geen afdruk. Zelfs geen foto. Het is een emotie. Een reactie. Een échte glimlach, en geen geposeerde “lach eens even” maar een reacite van “wauw, wat was dit gaaf”.

    En ja, soms betekent dat dat ik de technische regels een beetje loslaat. Misschien zit er wat beweging in die ene spontane lach. Of is het licht net niet ‘perfect’. Maar die ene emotie klopt wél. En uiteindelijk kun je dát dus beter hebben.

    Ik zie het zo: een tevreden klant is belangrijker dan een technisch foutloze foto. Want als iemand met plezier terugkijkt op de fotoshoot, dan heb ik mijn werk goed gedaan.

    Dus nee, mijn eindproduct is geen perfecte foto. Mijn eindproduct is tevredenheid, herkenning en trots. Iets dat blijft hangen, ook als je niet naar de foto kijkt.

    Dat is in mijn optiek waar fotografie écht over gaat.